-
1 disbelieve
['dɪsbə'liːv]vt* * *[disbi'li:v](not to believe: He was inclined to disbelieve her story.) nie dowierzać -
2 insecure
[ɪnsɪ'kjuə(r)]adjstructure, job niepewnyto be insecure — person nie wierzyć w siebie
* * *[insi'kjuə]1) (unsure of oneself or lacking confidence: Whenever he was in a crowd of people he felt anxious and insecure.) niepewny2) (not safe or firmly fixed: This chair-leg is insecure; an insecure lock.) niepewny•- insecurity -
3 believe
[bɪ'liːv] 1. vt 2. vito believe that… — uważać or wierzyć, że…
to believe in — wierzyć (uwierzyć perf) w +acc
he is believed to be abroad — uważa się, że jest za granicą
* * *[bi'li:v]1) (to regard (something) as true: I believe his story.) wierzyć2) (to trust (a person), accepting what he says as true: I believe you.) wierzyć3) (to think (that): I believe he's ill.) przypuszczać•- belief
- believer
- believe in
См. также в других словарях:
nie wierzyć własnym oczom — {{/stl 13}}{{stl 7}} być czymś zdumionym, bardzo zdziwionym, nie móc uwierzyć w to, co się widzi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie wierzę własnym oczom, to ty? {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie wierzyć własnym uszom — {{/stl 13}}{{stl 7}} być bardzo zaskoczonym z powodu tego, co się usłyszało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie wierzyła własnym uszom, bała się, że wszystko okaże się złudzeniem. Własnym uszom nie wierzę! Czy to prawda? {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wierzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, wierzyćrzę, wierzyćrzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być przeświadczonym, że coś jest prawdą, faktem lub że coś stanie się faktem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wierzyć w Boga, w siły… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wierzyć — ndk VIb, wierzyćrzę, wierzyćrzysz, wierz, wierzyćył 1. «przyjmować, uznawać coś za prawdę; być przekonanym o czymś» Wierzyć w sny, zabobony. Wierzyli, że wrócę do kraju. Wierzyła, że zdarzają się ludzie bezinteresowni. Wierzyć w Boga. Wierzyć w… … Słownik języka polskiego
nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu … Słownik języka polskiego
nie mieć rozumu (w głowie [i syn.]) — {{/stl 13}}{{stl 33}} być głupim, postępować nierozsądnie :{{/stl 33}}{{stl 10}}Nie masz rozumu, po co tam idziesz? Musiałbym nie mieć rozumu we łbie, żeby mu wierzyć. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wierzyć — 1. Nie (chcieć) wierzyć, nie dowierzać (swoim, własnym) oczom, uszom «bardzo się czemuś dziwić, nie móc uwierzyć w to, co się widzi, słyszy»: Minęli go tak blisko, że wyciągnął rękę i dotknął zabłoconych blach wozu, jakby oczom nie wierzył. W.… … Słownik frazeologiczny
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
własny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, właśni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} należący do tego, o kim lub o czym mowa; pochodzący od niego, bezpośrednio go dotyczący; swój : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miał własny dom. Dbał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… … Słownik frazeologiczny
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego